ΑΝΑΤΟΛΙΑ: Στην ξακουστή πόλη της Κίου (από τον Ηρόδοτο, Ξενοφώντα, Αριστότελη, Στράβωνα και Απολλώνιο τον Ρόδιο), που συνόρευε την Προποντίδα με την Βιθυνία και την Μυσία (ή Μωϋσία), οι σοροί δύο ελληνόπαιδων που σφαγιάστηκαν από τους Τούρκους, στις 12 Μαΐου 1922. [Πηγή: Αμερικανικός Ερυθρός Σταυρός].

   19^Η ΜΑΪΟΥ - ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΧΩΡΙΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟ. (24 MB)

   10 Ιουνίου 2022

Η Ένωση Ποντίων «Αργοναύτες» Ν. Φιλαδέλφειας – Ν. Χαλκηδόνας κατέθεσαν στον Πρόεδρο της Βουλής των Ελλήνων αίτημα διόρθωσης για την ιστορική αποκατάσταση της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου.

Η 19η Μαΐου ορίζεται, με Προεδρικό Διάταγμα του 1994, ως ημέρα μνήμης της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου, αλλά δεν αναφέρεται από ποιούς έγινε.

Κάποιοι, δυστυχώς, μας θέλουν απλά μόνον για τραγούδια και χορούς και με σκοπό την ανυπαρξία μας. Αυτοί που αγωνίζονται τόσα χρόνια, δήθεν, για την διεθνή αναγνώριση της Γενοκτονίας ενώ δεν έχει αναγνωριστεί ο δολοφόνος από το Ελληνικό Κοινοβούλιο. Έφτασαν μέχρι και στο σημείο, πριν μερικούς μήνες, ν’ αντικαταστήσουν τον ανύπαρκτο, έτσι και αλλιώς, ρόλο των δήθεν Ομοσπονδιών ορισμένοι δήμαρχοι, κάνοντας μικροπολιτική στην μνήμη των νεκρών μας προγόνων, με το να αναλάβουν αυτοί την διεθνοποίηση της Γενοκτονίας δημιουργώντας ένα «Δίκτυο Πόλεων που φιλοξενούν Ποντιακές Κοινότητες».

Οι Πόντιοι ξένοι στην Μητέρα Πατρίδα;

Ακολουθεί, παρακάτω, όλη η εισηγητική έκθεση (την οποία μπορείτε να κατεβάσετε στο τέλος του κειμένου και σε μορφή pdf):

ΠΡΟΣ:

Πρόεδρο της Βουλής,

ΒΟΥΛΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ.

Ν. Φιλαδέλφεια - Ν. Χαλκηδόνα, 19 Μαΐου 2022.

Αξιότιμε Κύριε Πρόεδρε της Βουλής των Ελλήνων,

ΘΕΜΑ: ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ

ΤΗΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ

«Να, οι πυραμίδες από πτώματα γυναικών και παρθένων ολόγυμνων. Οι μάρτυρες αυτές, πριν πνιγούν στο αίμα τους, πέρασαν κι' από ένα άλλο μαρτύριο φριχτότερο κι' από τον Θάνατο.

Να, η δυστυχισμένη μητέρα που μπρός στα μάτια της βλέπει εφτά στρατιώτες τούρκους να βιάζουν ο ένας ύστερα από τον άλλο την κόρη της. Η μάννα δεν αντέχει στο σπαραχτικό αυτό θέαμα και τρελλαίνεται...

Να, η Ελληνοπούλα με το βυζανιάρικο βρέφος της στην αγκαλιά. Τρέχει, τρέχει να σωθεί, να σώσει το βρέφος της. Την ανταμώνει ο τζέτης και με μια λογχιά στην κοιλιά, τη ρίχνει πεθαμένη στη μέση του δρόμου. Τα κοκκαλιασμένα χέρια της σφίγγουν το βρέφος στα στήθεια που πια δεν ανασαίνουν. Το βρέφος πεινά. Και κολλά τα χείλη του στο βυζί της μάνας του...

Στην πλατεία της αγοράς αποκεφαλίζουν τους παπάδες και τα κεφάλια τους τα πετούν στα τουρκόπαιδα. Και τα τουρκόπαιδα παίζουν φούτ-μπώλ... τα ματωμένα κεφάλια των παπάδων».

Με αυτό το μικρό απόσπασμα από το βιβλίο «Η καταστροφή και οι τελευταίες μέρες της Σμύρνης» του Κώστα Μησαηλίδη (1923) θα ήθελα να προλογίσω, μνημονεύοντας του νεκρούς μας, 100 χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή.

Πριν τρία χρόνια, στις 19 Μαΐου 2019 (100 χρόνια από την Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου), ιδρύσαμε την Ένωση Ποντίων «Αργοναύτες» Ν. Φιλαδέλφειας – Ν. Χαλκηδόνας. Σκοπός της ίδρυσης μας δεν ήταν η δημιουργία ενός ακόμα Ποντιακού Συλλόγου απλά για να υπάρχει και μόνον να τραγουδά και να χορεύει, αλλά για να μπορέσει, η ελαχιστότητά μας, ν' αφυπνίσει, όπως τώρα, εκείνους τους πατριωτικούς συλλόγους, εκείνους τους Έλληνες, από αυτούς που προσπαθούν, για ακόμη μια φορά, να μας εξαφανίσουν.

_________

Δεν θα αναλύσω τα ιστορικά γεγονότα της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Ανατολής που στην ουσία ξεκινούν από το 1867 και μετά με το κάλεσμα των Γερμανών στην Πόλη από τους Ισραηλίτες. Ούτε θα προσθέσω κάτι στον πόλεμο του 1897 με τον Γερμανό στρατηγό Γκόλτς Πασά που διακήρυττε ότι θα θάψει την Ελλάδα σε στρατηγικά σημεία της Μακεδονίας και της Θεσσαλίας. Αρχιστράτηγος, τότε, των Ελλήνων ήταν ο Γερμανός Κωνσταντίνος Γλύξμπουργκ (υπεύθυνος της ήττας του 1897 και της Μικρασιατικής Καταστροφής), διάδοχος του θρόνου, όπου το 1889 παντρεύεται την Γερμανίδα αδερφή του Κάϊζερ, Σοφία.

Ούτε θα επικεντρωθώ στην εντολή «η Γερμανία υπεράνω όλων» και στην αδιάκοπη εκστρατεία των Γερμανών στην Ανατολή, μαζί με τους Ισραηλίτες και τους Τούρκους.

Ούτε θα αναφερθώ για την Τράπεζα της Ανατολής που ίδρυσαν το 1904 οι Γερμανοί μαζί με τον, Γερμανό στην καταγωγή, διευθυντή της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος Στέφανο Στρέϊτ, με σκοπό την καταγραφή των περιουσιών των Ελλήνων της Ανατολής και της υφαρπαγής αυτών. Κάτι που επαναλήφθηκε με τα Μνημόνια και τον έλεγχο των κεφαλαίων, 100 χρόνια μετά.

Ούτε φυσικά θα σχολιάσω το Κίνημα των Νεότουρκων το 1908 (η πρώτη φάση της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου) στην Θεσσαλονίκη κατά του Πασά με τη βοήθεια των Εβραίων της Θεσσαλονίκης και του ιδρυτή του ΚΚΕ Αβραάμ Μπεναρόγια, Βούλγαρο εβραϊκής καταγωγής και βουλευτή, αργότερα στο ελληνικό Κοινοβούλιο, της εβραϊκής κοινότητας Θεσσαλονίκης, συνεργαζόμενος με το φιλομοναρχικό Λαϊκό Κόμμα. Από την Θεσσαλονίκη που οι Ισραηλίτες, μαζί με τους Μουσουλμάνους, έκαναν τα πάντα για να μην ελευθερωθεί η Μακεδονία από τα ελληνικά στρατεύματα. 100 χρόνια μετά την ίδρυση του ΚΚΕ (1918) υπογράφθηκε η συμφωνία των Πρεσπών (2018). Από την Θεσσαλονίκη που στρατολογούσαν, τότε, με δικά τους χρήματα τουρκαλβανούς για να σφάξουν τους Έλληνες στην Ανατολή. Την ίδια περίοδο που ο Τέοντορ Χέρτσλ, πατέρας του σύγχρονου πολιτικού Σιωνισμού, ζητούσε από τον αιμοσταγή Πασά Αβδούλ Χαμίτ Β´ την αποπληρωμή των εξωτερικών δανείων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας με αντάλλαγμα την Παλαιστίνη –τελικά, χρειάστηκαν δύο παγκόσμιοι πόλεμοι.

Ούτε θα πω κάτι παραπάνω για την παρουσία του τελευταίου Γερμανού στρατηγού Λίμαν πασά, εβραϊκής καταγωγής, το 1914 (όπου και ξεκίνησαν μαζικά οι σφαγές με πρώτη αυτή στην Φώκαια) για τον εκσυγχρονισμό του Οθωμανικού στρατεύματος. Ο Λίμαν κατηγορήθηκε για εγκλήματα πολέμου κατά των Ελλήνων Αρμενίων και Ασσυρίων. Μαζί με την τριανδρία του τουρκικού κομιτάτου «Ένωση και πρόοδος» των Νεότουρκων Ισμαήλ Εμβέρ πασά, Μεχμέτ Ταλαάτ πασά και Αχμέτ Τζεμάλ πασά δολοφόνησαν πάνω από 2,5 εκατομμύρια Ασσύριους, Αρμένιους και Έλληνες. Για την ιστορία, τους δύο τελευταίους τους εκτέλεσαν, αργότερα, Αρμένιοι πατριώτες.

Πόσο μάλλον να μνημονεύσω τη νέα γενοκτονία των Ποντίων που συνεχιζόταν στη Σοβιετική Ένωση.

_________

Μια ασταμάτητη μάχη για τον αφανισμό των Ελλήνων με κατάληξη τα τραγικά γεγονότα του 1922, αλλά και στην Βόρεια Ήπειρο, στη συνέχεια με τον συμμοριτοπόλεμο (1946-1949) όπου ξαναπροσπάθησαν, μαζί με τους Βούλγαρους, να εξαφανίσουν το 95% των Ποντίων, που γλύτωσαν την σφαγή και θωράκισαν τα εδάφη της Μακεδονίας και της Θράκης. Ο εκτοπισμός των Ελλήνων από την Αλεξάνδρεια το 1952. Την συνεχόμενη γενοκτονία και τις διώξεις που είχαν προηγηθεί από τον Στάλιν, από το 1934 και μετά. Τα Σεπτεμβριανά το 1955 στην Πόλη, αλλά και το 1964. Την εισβολή στην Κύπρο το 1974. Την επιχείρηση «Χρυσόμαλλο Δέρας» για την διάσωση των Ελλήνων του Πόντου το 1993, στο Σοχούμι της Αμπχαζίας. Και με τελευταία την δίωξη και εκτέλεση Ελλήνων του Βορείου Πόντου από τα ναζιστικά τάγματα Αζόφ στην Μαριούπολη, και όχι μόνον, από το 2014 έως σήμερα με Πρόεδρο εβραϊκής καταγωγής (!) ο οποίος τα ενέταξε και επισήμως στον Ουκρανικό στρατό, ως επιβράβευση. Οι τελευταίοι, μάλιστα, καλεσμένοι υπό την Προεδρεία σας στην Ελληνική Βουλή όπου αμαύρωσαν και πρόσβαλλαν εκατομμύρια ψυχές που σφαγιάσθηκαν, επειδή ήταν Έλληνες.

_________

64 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ...

Η Ελληνική Πολιτεία, δειλά-δειλά, και συγκεκριμένα στις 28 Φεβρουαρίου του 1986 κάνει το πρώτο βήμα με Προεδρικό Διάταγμα την καθιέρωση τέλεσης μνημοσύνου:

«Η 14η Σεπτεμβρίου ορίζεται ως Ημέρα Εθνικής μνήμης για τα θύματα της Μικρασιατικής Καταστροφής του 1922.

Κατά την ημέρα αυτή τελείται στο Δήμο Νέας Σμύρνης του Νομού Αττικής μνημόσυνο εις μνήμην όσων σφαγιάστηκαν στη Μικρασιατική Καταστροφή.

Η οργάνωση και τέλεση του μνημοσύνου αυτού ανήκει στην αρμοδιότητα του Νομάρχη Πειραιώς». (βλ. σελ. 9, 10 - ΦΕΚ Α΄ 18)

Όπως θα δείτε στο Προεδρικό Διάταγμα δεν αναφέρεται από ποιούς σφαγιάστηκαν οι Έλληνες. Δεν έπρεπε, για μια ακόμη φορά, να ενοχλούμε τους γείτονες που έτσι και αλλιώς, ένα χρόνο μετά, τον Μάρτιο του 1987 μας έφτασαν στα πρόθυρα πολέμου. Σημειώνω το «Ημέρα Εθνικής μνήμης» σε μόνον έναν Δήμο και μόνον για ότι συνέβη το 1922, χωρίς κατάθεση στεφάνου. Μόνον μνημόσυνο και τίποτα άλλο.

75 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ...

Στις 11 Μαρτίου του 1994 με το Νόμο 2193 (τρίτος κατά σειρά μετά από την κύρωση της Συμφωνίας μεταξύ των Κυβερνήσεων της Ελληνικής Δημοκρατίας και του Κράτους του Ισραήλ για συνεργασία στο γεωργικό τομέα),

«Ορίζεται η 19η Μαΐου ως ημέρα μνήμης της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου.

Ο χαρακτήρας, το περιεχόμενο, ο φορέας και ο τρόπος οργάνωσης των εκδηλώσεων μνήμης καθορίζονται με προεδρικό διάταγμα, που εκδίδεται με πρόταση του Υπουργού Εσωτερικών, ύστερα από γνώμη των πλέον αναγνωρισμένων Ποντιακών σωματείων». (βλ. σελ. 11, 12 - ΦΕΚ Α΄ 32)

Όπως θα δείτε, και εδώ, δεν αναφέρεται από ποιούς έγινε η Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου.

Με την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης τον Δεκέμβρη του 1991 πάνω από μισό εκατομμύριο Έλληνες που γλύτωσαν τις σταλινικές διώξεις και εξοντώσεις επέστρεψαν στην Μητέρα Πατρίδα. Δεν μας αγάπησαν ξαφνικά, οι πολιτικοί, μετά από 75 χρόνια και αναγνώρισαν την Γενοκτονία. Τους Έλληνες ψηφοφόρους από την πρώην Σοβιετική Ένωση ήθελαν. Και φυσικά τους ψηφοφόρους της Μακεδονίας για το «θέμα» που προέκυψε μετά την διάλυση της Γιουγκοσλαβίας το 1990.

Έτσι, στις 13 Μαΐου του 1994 με το Προεδρικό Διάταγμα 99/1994 (δεύτερο από τα πέντε) και ύστερα από τις γνώμες της «Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ποντιακών Σωματείων» και της «Ομοσπονδίας Ποντιακών Σωματείων Νότιας Ελλάδας» (οι οποίες δυστυχώς δεν υπάρχουν στο Αρχείο της Βουλής),

«Ορίζεται η 19η Μαΐου ως ημέρα μνήμης της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου. Οι εκδηλώσεις μνήμης έχουν πανελλήνιο χαρακτήρα και γίνονται σε ολόκληρη την επικράτεια.

Αν η 19η Μαΐου δεν συμπίπτει να είναι ημέρα Κυριακή ο εορτασμός γίνεται την πρώτη Κυριακή μετά την 19η Μαΐου.

Οι εκδηλώσεις μνήμης περιλαμβάνουν κατά βάση γενικό σημαιοστολισμό, φωταγώγηση των δημοσίων κτιρίων και των δημοτικών και κοινοτικών καταστημάτων, τέλεση δοξολογιών στις έδρες των νομών και των επαρχειών, εκφώνηση ομιλιών κατά την δοξολογία, κατάθεση στεφάνων στις έδρες των νομών και των επαρχειών από το γενικό γραμματέα περιφέρειας, το νομάρχη, τον έπαρχο, τις στρατιωτικές αρχές, το δήμαρχο της έδρας του νομού, το δήμαρχο ή τον πρόεδρο της κοινότητας της έδρας του επαρχείου, εκπροσώπους των πολιτικών κομμάτων, εκπροσώπους των ποντιακών οργανώσεων και εκπροσώπους νομικών προσώπων που επιθυμούν να τιμήσουν την επέτειο, ομιλίες στα σχολεία και στα εκπαιδευτικά ιδρύματα όλων των βαθμίδων.

Το πρόγραμμα των εκδηλώσεων μνήμης καταρτίζεται με απόφαση του νομάρχη». (βλ. σελ. 13, 14 - ΦΕΚ Α΄ 78)

Η διαφορά εδώ, σε σχέση με τα «θύματα της Μικρασιατικής Καταστροφής», είναι ότι η 19η αποκτά πανελλήνιο χαρακτήρα και οι εκδηλώσεις γίνονται σε όλη την επικράτεια, αλλά δεν είναι ημέρα «Εθνικής μνήμης». Θα αφήσω ασχολίαστη την απόφαση στο να γίνεται ο εορτασμός, που δεν είναι, πάντα Κυριακή ώστε να γίνουν ομιλίες στα σχολεία και στα εκπαιδευτικά ιδρύματα (τα οποία είναι κλειστά), πόσο μάλλον δε η κατάθεση στεφάνου να μην γίνεται στους κατά τόπους Δήμους όπου υπάρχουν ποντιακές οργανώσεις!

81 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ...

Στην συνέχεια αναγνωρίζεται και η Γενοκτονία των Αρμενίων (1915), στις 10 Μαΐου 1996, με το Νόμο 2397, σε μονοθεματικό Φύλλο Εφημερίδας της Κυβέρνησης (ΦΕΚ), όπου «Ορίζεται η 24η Απριλίου ως ημέρα μνήμης της γενοκτονίας των Αρμενίων από την Τουρκία». (βλ. σελ. 15 - ΦΕΚ Α΄ 80)

Η τρίτη αναγνώριση Γενοκτονίας, των αδερφών μας Αρμενίων, όπου κατονομάζει, όμως, για πρώτη φορά, τον δολοφόνο: «από την Τουρκία».

ΑΠΟ ΤΟ 1986 ΣΤΟ 1998.

Στις 13 Οκτωβρίου 1998 με το Νόμο 2645, και αυτό σε μονοθεματικό ΦΕΚ,

«Ορίζεται η 14η Σεπτεμβρίου κάθε έτους ως ημέρα εθνικής μνήμης της γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας από το Τουρκικό Κράτος.

Ο χαρακτήρας, το περιεχόμενο, ο φορέας και ο τρόπος οργάνωσης των εκδηλώσεων εθνικής μνήμης καθορίζονται με Προεδρικό Διάταγμα, που εκδίδεται με πρόταση των Υπουργών Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης και Πολιτισμού, ύστερα από γνώμη της Ομοσπονδίας Προσφυγικών Σωματείων Ελλάδος». (βλ. σελ. 17 - ΦΕΚ Α΄ 234)

Οι Μικρασιάτες διορθώνουν μετά από 12 χρόνια (συν 64), και μετά από 2 των Αρμενίων, το Προεδρικό Διάταγμα του 1986. Από το «Ημέρα Εθνικής μνήμης για τα θύματα της Μικρασιατικής Καταστροφής του 1922» σε «Ημέρα εθνικής μνήμης της γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας από το Τουρκικό Κράτος». Σε σχέση με των Ποντίων εδώ ο δολοφόνος ταυτοποιήθηκε, δηλαδή το Τουρκικό Κράτος. «Από την Τουρκία», για τους Αρμενίους.

Με την από 25.10.1998 γνώμη της Ομοσπονδίας Προσφυγικών Σωματείων Ελλάδος «Οι εκδηλώσεις μνήμης περιλαμβάνουν, τέλεση δοξολογιών, εκφώνηση ομιλιών, και κατάθεση στεφάνου στις έδρες των Νομών και Επαρχειών. Το πρόγραμμα των εκδηλώσεων, στις οποίες προσκαλούνται εκπρόσωποι των προσφυγικών σωματείων και οργανώσεων των γυναικών, καταρτίζεται με απόφαση του οικείου Νομάρχη. Αν η 14η Σεπτεμβρίου δεν συμπίπτει να είναι ημέρα Κυριακή, ο εορτασμός γίνεται την πρώτη Κυριακή μετά την 14η Σεπτεμβρίου».

Εδώ, σε σχέση με τη Γενοκτονία των Ποντίων (που και αυτοί έχουν προσφυγικά σωματεία) δεν προβλέπεται ο γενικός σημαιοστολισμός, η φωταγώγηση των δημόσιων κτιρίων και των δημοτικών και κοινοτικών καταστημάτων. Στους Μικρασιάτες γνώμη έχει μόνον η Ομοσπονδία τους (!)

_________

ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ, ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΠΟΝΤΙΟΙ

Σκοπός μου, με την παρούσα εισήγηση, δεν είναι να οριοθετήσω γεωγραφικά που ανήκει ο Πόντος ή το αν οι Πόντιοι είναι Μικρασιάτες ή όχι. Ο Πόντος είναι Ελλάδα και αυτό είναι αδιαπραγμάτευτο, όπως και η Ιωνία...

«Η Κύπρος είναι Ελληνική και η Μακεδονία. Ο Πόντος είναι Ελληνικός και η Μικρά Ασία», βροντοφώναξε η Σχολή Ικάρων, για να το ακούσουν και οι νεκροί μας, στην παρέλαση της 25ης Μαρτίου 2022. Ο Αετός άνοιξε τα φτερά του!

Ούτε θα συμφωνήσω με την καινούργια πολιτική ψηφοθηρίας, με σκοπό την σταδιακή εξαφάνιση των Ποντιακών Συλλόγων, δηλαδή το «Δίκτυο Πόλεων με Κοινότητες απογόνων Ελλήνων της καθ' ημάς Ανατολής» που προσφάτως προσδιόρισαν ορισμένοι Δήμαρχοι μέσω της Κεντρικής Ένωσης Δήμων Ελλάδας (ΚΕΔΕ), αν και εξαρχής ο –απαράδεκτος– τίτλος ήταν «Δίκτυο Πόλεων που φιλοξενούν Ποντιακές Κοινότητες» (τον άλλαξε με παρέμβασή της η Ομοσπονδία Προσφυγικών Σωματείων Ελλάδος και όχι οι Ποντιακές Ομοσπονδίες) για την διεθνή αναγνώριση της Γενοκτονίας (βλ. σελ 19, 21-22). Κάτι που φυσικά ενορχηστρώνουν και εκμεταλλεύονται ψηφοθηρικά οι διάφορες Ομοσπονδίες (και δυστυχώς μερικοί σύλλογοι) στα πρότυπα της Φεντερασιόν του Α. Μπεναρόγια, ιδρυτή του ΚΚΕ. Για να μην αναφερθώ και στην απαράδεκτη πρόταση ίδρυσης πόλης-γκέτου, το 1994, στην Θράκη με το όνομα «Ρωμανία» με σκοπό την συγκέντρωση όλων των Ποντίων, ως παρίες.

Ούτε σκοπός μου, βεβαίως, είναι να διχάσω. Ίσα-ίσα, αν ανατρέξει κανείς στα Αργοναυτικά του Απολλώνιου του Ρόδιου όχι μόνον θα μάθει ότι το πρώτο πλοίο που κατασκευάστηκε από τον άνθρωπο ήταν η Αργώ αλλά και ότι όποια πόλη βρέχεται από θάλασσα δημιουργήθηκε από ελληνικά χέρια. Με πρώτη την Σινώπη. Σε αυτό το μοναδικό πλοίο οι Αργοναύτες ήταν όλοι Έλληνες, από όλα τα μέρη της Ελλάδας. Πριν 3,000 χρόνια, ίσως και πολλά περισσότερα, σε αυτά τα μέρη ήμασταν όλοι Έλληνες, ήμασταν όλοι Πόντιοι. Η τελευταία, δυστυχώς, μεγάλη πράξη της συστηματικής εξόντωσης, από τα πατρογονικά μας εδάφη, ήταν εκείνη με την Καταστροφή της Σμύρνης, από δικά μας, πρωτίστως, τεράστια και τραγικά λάθη.

Από το 1922 και μετά πέρασαν 64 χρόνια για να αναγνωριστεί η Ημέρα Μνήμης της Μικρασιατικής Καταστροφής και να μνημονεύεται μόνον τοπικά στον Δήμο Νέας Σμύρνης. Στη συνέχεια άλλα 8 χρόνια για να αναγνωριστεί η γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου.

Είναι γεγονός ότι οι διαφορετικές ημερομηνίες μνημοσύνου έχουν να κάνουν με την αρχή και το τέλος της Γενοκτονίας, του Ολοκαυτώματος των Ελλήνων. Η πρώτη έχει να κάνει με την ημέρα που ο Μουσταφά Κεμάλ Πασάς αποβιβάστηκε στην Αμισό (19 Μαΐου 1919) και η δεύτερη με την Καταστροφή της Σμύρνης (14 Σεπτεμβρίου 1922). Αν και η πρώτη καταγεγραμμένη σφαγή είχε γίνει στις 31 Ιανουαρίου του 1913 στην Ανατολική Θράκη (που ακόμη δεν έχει αναγνωριστεί όπως και στην Βόρεια Θράκη) και στην συνέχεια τον Ιούνιο του 1914 στην Ιωνία, ενώ στον Πόντο ξεκίνησαν το 1915 μαζί με την δεύτερη φάση εξόντωσης των αδερφών μας Αρμενίων (το δικό τους ολοκαύτωμα είχε ξεκινήσει από το 1894). Και φυσικά μην ξεχνάμε και την Βόρεια Ήπειρο, που οι διώξεις κατά των Ελλήνων συνεχίζονται μέχρι και σήμερα, τόσο στην Συρία αλλά και στην Ουκρανία.

ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΧΩΡΙΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟ

Επομένως, σωστά από το 1986 φτάνουμε στο 1998 για να διορθωθεί η 14η Σεπτεμβρίου από την «Ημέρα Μνήμης για τα θύματα της Μικρασιατικής Καταστροφής του 1922» σε «Ημέρα εθνικής μνήμης της γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας από το Τουρκικό Κράτος». Σωστά ορίζεται και ως «ημέρα μνήμης της γενοκτονίας των Αρμενίων από την Τουρκία» το 1996 από το Ελληνικό Κοινοβούλιο.

Όμως, για τους Έλληνες του Πόντου; Όχι μόνο δεν είναι ημέρα εθνικής μνήμης η 19η Μαΐου αλλά και δεν αναφέρεται από ποιούς έγινε. «Ημέρα μνήμης της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου», ύστερα από γνώμη των πλέον (τότε) αναγνωρισμένων Ποντιακών σωματείων (!)

Οι προσπάθειες, τόσων ετών, για την διεθνή αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ποντίων, από τις διάφορες Ομοσπονδίες με ποιό σκεπτικό άραγε ζητείται; Για ένα Τζι (G); Ή μήπως είχε να κάνει με την σκοπιμότητα της ίδρυσης του Μουσείου Ολοκαυτώματος στην Θεσσαλονίκη, 100 χρόνια από την ίδρυση του ΚΚΕ, την στιγμή που δεν υπάρχει Μουσείο για την Γενοκτονία των Ποντίων, γενοκτονία την οποία δεν έχει αναγνωρίσει το Κράτος του Ισραήλ; (Το Ελληνικό Κοινοβούλιο όρισε, το 2004, την 27η Ιανουαρίου ως «ημέρα μνήμης των Ελλήνων Εβραίων μαρτύρων και ηρώων του Ολοκαυτώματος», βλ. σελ. 23, 25-26).

Εμείς οι Έλληνες ούτε ήρωες είμαστε ούτε καν μαρτυρήσαμε...

Μέχρι τώρα την Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου έχουν αναγνωρίσει: η Ελληνική Δημοκρατία αλλά όχι τον δολοφόνο, η Δημοκρατία της Αρμενίας (μαζί με τους Ασσύριους) όπου αναγνωρίζει ως δολοφόνο την Οθωμανική Αυτοκρατορία, η Αυστρία στα πλαίσια των 100 χρόνων από την Γενοκτονία των Αρμενίων, όπως και η Σουηδία. Η αναγνώριση από την ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ έχει ως εξής (βλ. σελ. 27):

«Η Βουλή των Αντιπροσώπων με την ευκαιρία των εβδομήκοντα οκτώ χρόνων της γενοκτονίας των Ποντίων που οργανώθηκε και εκτελέστηκε από τους Τούρκους από το 1916 μέχρι το 1923:

- Στιγματίζει ανεπιφύλακτα τη γενοκτονία των Ποντίων που είχε ως αποτέλεσμα τον αφανισμό 353.000 Ποντίων, και τον ξεριζωμό του υπόλοιπου Ποντιακού Ελληνισμού.

- Υποστηρίζει την αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας και την ηθική δικαίωση των 2.500.000 Ελλήνων Ποντίων ανά τον κόσμο.

-Αποφασίζει όπως η 19η Μαΐου κηρυχθεί ως ημέρα μνήμης της γενοκτονίας των Ποντίων».

Τιμάμε τους νεκρούς μας για να μην ξεχνάμε και για να μαθαίνουν οι νεότεροι. Δεν χρησιμοποιούμε τους νεκρούς μας για ψηφοθηρικούς λόγους.

Απαιτούμαι την διόρθωση και αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου.

ΖΗΤΟΥΜΕ

ως Έλληνες και απόγονοι της Ανατολής όπως διορθωθεί με νέο Προεδρικό Διάταγμα και σε μονοθεματικό ΦΕΚ, από το Ελληνικό Κοινοβούλιο, «η 19η Μαΐου ως ημέρα Εθνικής Μνήμης» και τον προσδιορισμό του σφαγέα, που έχει ονοματεπώνυμο και δεν ήταν μόνον ένας αλλά είχε και συνεχιστή. Επομένως:

«Ορίζεται η 19η Μαΐου κάθε έτους ως ημέρα Εθνικής Μνήμης

της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου

από το Τουρκικό Κράτος και την Σοβιετική Ένωση».

Καθώς, όπως, διορθωθεί ο χαρακτήρας των εκδηλώσεων εξίσου. Δηλαδή, «οι εκδηλώσεις Εθνικής μνήμης, καθορίζονται με Προεδρικό Διάταγμα, έχουν πανελλήνιο χαρακτήρα και γίνονται σε ολόκληρη την επικράτεια και περιλαμβάνουν κατά βάση γενικό σημαιοστολισμό, φωταγώγηση των δημόσιων κτιρίων και των δημοτικών καταστημάτων, τέλεση δοξολογιών στις έδρες των Δήμων, κατάθεση στεφάνων, σε συνεννόηση με τις ποντιακές οργανώσεις που επιθυμούν να τιμήσουν την επέτειο και της Δημοτικής Αρχής, και με ομιλίες στα σχολεία και στα εκπαιδευτικά ιδρύματα όλων των βαθμίδων, αλλά και σε αίθουσες των Δήμων και Συλλογικών Φορέων, κηρύσσοντας την 19η Μαΐου ως σχολική αργία».

_________

Με αυτή την παρούσα μικρή μου έρευνα και εισηγητική στοιχειοθέτηση δεν ζητώ, δεν ζητάμε ως Αργοναύτες, κάτι παραπάνω ή κάτι λιγότερο από την αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας.

100 χρόνια μετά την Μικρασιατική Καταστροφή, επισήμως, η Ελληνική Βουλή δεν έχει αναγνωρίσει τον δολοφόνο των Ελλήνων του Πόντου.

Εμείς, ως Αργοναύτες, δεν προσμένουμε κάτι από εσάς. Αναζητούμε, όμως, αν τελικά στην Βουλή των Ελλήνων υπάρχουν πραγματικοί Έλληνες που θα τιμήσουν την Μνήμη όλων εκείνων που χάθηκαν αδίκως, κυρίως από δικά μας λάθη, και που θα φροντίσουν να μην επαναληφθούν ξανά.

Η Μεγάλη μας Πατρίδα είναι Γαλάζια που την αγκαλιάζει η θάλασσα, την αγκαλιάζει ο Πόντος!

Ο Πρόεδρος και Ιδρυτής

της Ένωσης Ποντίων «Αργοναύτες»

Ν. Φιλαδέλφειας – Ν. Χαλκηδόνας,

Χρήστος Α. Μωϋσιάδης