26 Οκτωβρίου 2020

Σε αίτημά της προς το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Ν. Φιλαδέλφειας – Ν. Χαλκηδόνας η Ένωση Ποντίων «Αργοναύτες» ζητά την Αναγνώριση της Δημοκρατίας του Αρτσάχ, την αλληλεγγύη προς τους αδερφούς Αρμένιους αλλά και την καταδίκη των επιθέσεων της Τουρκίας και του Αζερμπαϊτζάν^(*):

ΠΡΟΣ

Πρόεδρο Δημοτικού Συμβουλίου Ν. Φιλαδέλφειας - Ν. Χαλκηδόνας

κ. Λύσανδρο Γεωργαμλή.

ΘΕΜΑ: ΑΙΤΗΜΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΤΟΥ ΑΡΤΣΑΧ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΩΣΗ ΠΟΝΤΙΩΝ «ΑΡΓΟΝΑΥΤΕΣ» Ν. ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑΣ – Ν. ΧΑΛΚΗΔΟΝΑΣ

Κύριε Πρόεδρε,

Αν και στην περίοδο της οθωμανικής κατοχής οι σφαγές των Αρμενίων είχαν γίνει και νωρίτερα (1894-96) οι πλέον εκτεταμένες έγιναν με τους νεότουρκους (1908-18). Ως ορόσημο ήταν η Ματωμένη Κυριακή της 24η Απριλίου 1915 στην Κωνσταντινούπολη με την σύλληψη και εκτέλεση διακεκριμένων Αρμενίων. Πάνω από 1,5 εκατομμύριο Αρμένιοι εξοντώθηκαν συνολικά, ενώ υπήρξαν απαγωγές γυναικών και παιδιών τα οποία εξισλαμίζονταν ως σύζυγοι και σκλάβοι (τους μαρκάραν με τατουάζ στο πρόσωπο ή το λαιμό όπως και πολλούς Έλληνες και Ασσύριους). Την ίδια χρονιά (1915) ξεκίνησε και το κύμα μαζικών διώξεων στον Πόντο. Η Γενοκτονία των Ελλήνων έφτασε τις 353 χιλιάδες.

Η Τουρκία, μετά την παράνομη κατοχή στην Κύπρο το 1974 (και χωρίς να ξεχνάμε την θέση της στις Κεντρικές Δυνάμεις στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά και την ουδετερότητά της στον Δεύτερο), ξαναεπέστρεψε με την εισβολή του στρατού της στη Συρία (2011), στο Ιράκ (2019), στη Λιβύη (2020) και τώρα –αφού είχε προηγηθεί η απειλή των Τούρκων του Λιβάνου κατά της Αρμενικής Κοινότητας και η έκρηξη στο λιμάνι της Βηρυτού– μαζί με τους Αζέρους επιχειρούν στρατιωτικά κατά των Αρμενίων αδελφών μας, από τον προηγούμενο μήνα.

Η Δημοκρατία του Αρτσάχ, των 150 χιλιάδων κατοίκων, με 99,7% αρμένικο πληθυσμό (αρμένικη γλώσσα και χριστιανοί στο θρήσκευμα), είναι μέρος της Αρμενίας, ασχέτως αν διεκδικήθηκε από το Αζερμπαϊτζάν το 1918. Το 1923 η Σοβιετική Ένωση ανακήρυξε την περιοχή ως Αυτόνομη Περιφέρεια του Ναγκόρνο-Καραμπάχ στο εσωτερικό της Σοβιετικής Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας του Αζερμπαϊτζάν. Το 1991, με την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης, με δημοψήφισμα αποφασίστηκε η ανεξαρτησία της Δημοκρατίας το οποίο, όμως, οδήγησε σε πόλεμο μεταξύ Αρμενίων και Αζέρων (1991-94).

Η νεοθωμανική επεκτατική πολιτική της Τουρκίας και οι συνεχείς απειλές εναντίον της χώρας μας δεν πρέπει να μας αφήνουν αδιάφορους αλλά και ούτε παθητικά αμέτοχους. Μετά την Αρμενία εμείς είμαστε ο επόμενος στόχος. Οι καλές και αδελφικές σχέσεις με τους λαούς της Λιβύης, Αιγύπτου, Λιβάνου, Παλαιστίνης, Ιορδανίας και Συρίας αλλά και της Αρμενίας δεν πρέπει ιστορικά να τις ξεχνάμε. Ενώ η συνεργασία της Τουρκίας μαζί με τον ISIS –ως μισθοφορικό στρατό της– για να διαπράττουν εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητη και να μείνει ατιμώρητη. Όπως τους χρησιμοποιεί στην Συρία κατά των χριστιανικών πληθυσμών, δηλαδή ελληνικών, έτσι και τώρα τους μεταφέρει στο Αζερμπαϊτζάν για να επιτίθενται και να σκοτώνουν Αρμένιους αμάχους.

Η Τουρκία σήμερα έχει στρατιωτικές βάσεις, εκτός από την κατεχόμενη Κύπρο, σε Συρία, Λιβύη, Ιράκ, Κατάρ, Σομαλία, Αζερμπαϊτζάν και Αλβανία. Η μεγαλύτερη της όμως στρατιωτική βάση «φάντασμα» βρίσκεται στο εσωτερικό της χώρας μας με τον άγνωστο αριθμό λαθρομεταναστών μισθοφόρων που μπορούν ανά πάσα στιγμή να μας χτυπήσουν εκ των έσω χωρίς η Τουρκία να μας κηρύξει τον πόλεμο. Όπως ακριβώς γίνεται τώρα στην Αρμενία.

Οι δύο αδελφικοί λαοί, Ελλάδα και Αρμενία, από τον προηγούμενο αιώνα γνωρίζουν πολύ καλά το τί εστί Τούρκος. Το Αρτσάχ είναι ένα σύμβολο για όλους τους διασκορπισμένους Αρμενίους στον κόσμο λόγω της Πρώτης Γενοκτονίας του 20ού αιώνα που διαπράχθηκε από την Οθωμανική Τουρκία.

Η Δημοκρατία του Αρτσάχ διεκδικεί την προσάρτησή της για περισσότερο από έναν αιώνα με την Αρμενία.

Για αρκετές εβδομάδες (από τον Ιούλιο), ο ειρηνικός άμαχος πληθυσμός και όλες οι εγκαταστάσεις (συμπεριλαμβανομένων νοσοκομείων, σχολείων, σπιτιών και εκκλησιών) της Δημοκρατίας του Αρτσάχ βομβαρδίζονται και καταστρέφονται με πυραυλικές επιθέσεις από τις ένοπλες δυνάμεις του Αζερμπαϊτζάν, με εντολή της Τουρκίας και φυσικά με την ανάλογη στρατιωτική βοήθεια και την μεταφορά ισλαμιστών τρομοκρατών από το έδαφος της Συρίας, αλλά και την υποστήριξη του Πακιστάν.

Από το 2014 έχουν αναγνωρίσει την Δημοκρατία του Αρτσάχ δέκα Αμερικανικές Πολιτείες. Πριν λίγες ημέρες, στις 15 Οκτωβρίου, ο Δήμος του Μιλάνου γίνεται η πρώτη Ευρωπαϊκή Πόλη που αναγνωρίζει το Αρτσάχ (συνημμένο κείμενο που στάλθηκε στους Αργοναύτες).

Ας γίνει λοιπόν και ο Δήμος μας ο πρώτος στην Ελληνική Επικράτεια –για να ακολουθήσουν εξίσου και οι υπόλοιποι– που θα αναγνωρίσει την Δημοκρατία του Αρτσάχ.

Με αυτήν την πράξη όχι μόνον θα βοηθήσουμε στην αποκατάσταση μιας ιστορικής αλήθειας, αλλά θα βοηθήσουμε να σταματήσουν και οι εγκληματικές ενέργειες των Τούρκων και Αζέρων τρομοκρατών, οι οποίοι συνεχίζουν να δολοφονούν άμαχο πληθυσμό.

Η προμελετημένη αυτή επιχείρηση είναι συνέχεια της οθωμανικής πολιτικής που γεννήθηκε στα τέλη του 19ου αιώνα με τα γνωστά αποτελέσματα που αναφέρθηκαν παραπάνω. Μετά από έναν αιώνα, αυτά τα εγκλήματα, που ακόμα αγνοούνται και από τις νέες γενιές, και έχουμε όλοι ευθύνη γι' αυτό, επαναλαμβάνονται από τον Τούρκο Πρόεδρο Ταγίπ Ερντογάν.

Ως Έλληνες, δυστυχώς, δεν κάναμε τίποτα για τους Έλληνες της Συρίας, όπως δεν κάναμε και τότε, πριν 100 χρόνια.

1915: Κύμα μαζικών διώξεων στον Πόντο.

1919: Σφαγή και εκτόπιση των Ελλήνων.

1922: Μικρασιατική Καταστροφή.

1937: Η γενοκτονία των Ελλήνων από το σταλινικό καθεστώς.

1941-44: Βουλγαρική και Γερμανική εξόντωση και απέλαση, σε Μακεδονία και Θράκη, των προσφύγων της ανταλλαγής.

1955: Το πογκρόμ της Κωνσταντινούπολης.

1974: Εισβολή και παράνομη κατοχή στην Κύπρο.

Οι Δήμοι της προσφυγιάς αγκάλιασαν τους Έλληνες που διώχθηκαν βιαίως από τα μέρη που κατοικούσαν για πάνω από 3000 χρόνια. Νέα Φιλαδέλφεια, Νέα Χαλκηδόνα, Νέα Ιωνία, Ηράκλειο... Η Πολιτεία αναγνώρισε όμως την Γενοκτονία 75 χρόνια μετά (1994 και 1998). Ακολούθησε, πρώτη, η Κύπρος και μετά δέκα Αμερικανικές Πολιτείες. Η Σουηδία και ενδιάμεσα δύο Πολιτείες της Αυστραλίας. Η Αρμενία και η Ολλανδία. Δύο μόνον οι ευρωπαϊκές χώρες!

Η Ένωση Ποντίων «Αργοναύτες» Ν. Φιλαδέλφειας – Ν. Χαλκηδόνας ζητά από το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Ν. Φιλαδελφείας – Ν. Χαλκηδόνας:

α. Να συνεδριάσει και να ζητήσει με ψήφισμά της την αναγνώριση της Δημοκρατίας του Αρτσάχ από την Ελληνική Κυβέρνηση ως μία πράξη πολιτισμού και στήριξης στους Αρμένιους αδελφούς μας και η οποία μπορεί να οδηγήσει στην αναγνώριση του δίκαιου αγώνα τους κατά του διεθνούς τρομοκράτη που λέγεται Τουρκία αλλά και πάνω από όλα να δοθεί ένα τέλος στην, για πολύ καιρό, παγκόσμια σιωπή και συγκάλυψη των εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας που συντελούνται στην περιοχή μας.

ϐ. Να εκφράσει η Δημοτική Αρχή την αλληλεγγύη της προς τον λαό της Δημοκρατία του Αρτσάχ.

γ. Να καταδικάσει τις επιθέσεις της Τουρκίας και του Αζερμπαϊτζάν.

δ. Να ενεργήσει μέσω του Παγκόσμιου Πολιτιστικού Ιδρύματος Ελληνισμού της Διασποράς (ΠΠΙΕΔ) της Πόλης μας ώστε να ενημερώσει τους δημότες μας για τις επιθέσεις εναντίον της Αρμενίας, της Δημοκρατίας του Αρτσάχ και γενικότερα εναντίον των χριστιανών αλλά και μειονοτήτων της περιοχής.

ε. Να καλέσει την Υπουργό Παιδείας, ώστε σε όλα τα σχολεία όλων των επιπέδων, να διεξάγουν σε βάθος μελέτη σχετικά με τα θέματα που απασχολούν την περιοχή, ξεκινώντας από τη γενοκτονία των Αρμενίων και την σύνδεσή της με την γενοκτονία των Ελλήνων στα πατρώα εδάφη της Ανατολίας.

   ^(*) ΑΝΑΝΓΝΩΡΙΣΗ ΤΟΥ ΑΡΤΣΑΧ (2 MB)

ΤΟ ΕΘΝΟΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΗΡΩΑΣ ΜΟΥ

Στις «Φωνές του Αρτσάχ» τα παιδιά επαναλαμβάνουν τα λόγια του ήρωά τους Άβο: «Το Αρτσάχ είναι κομμάτι της Αρμενίας. Στις 10 Δεκέμβριου του 1991 έγινε δημοψήφισμα στο Αρτσάχ όπου αποφασίστηκε να κηρύξει την Ανεξαρτησία του. Πιστεύω, παρ’ όλα αυτά, ότι είναι μια προσωρινή απόφαση. Το πραγματικό και μοναδικό μέλλον του Αρτσάχ είναι η επανένωση με την Αρμενία. Είναι η πιο φυσιολογική και λογική εξέλιξη από όλα!»

«Ο πατέρας μου είναι στρατιώτης, ο παππούς μου είναι στρατιώτης. Μου έδωσαν κάποιες συμβουλές. Θυμήσου γιέ μου ότι μέσα σου ζει ένας δυνατός και άφοβος στρατιώτης. Αυτός είναι ο ήρωας σου, έχει καρδιά λιονταριού. Δεν θα σκεφτεί ποτέ να υποχωρήσει όταν ο εχθρός πλησιάσει τη γη μας...

Είμαι Αρμένιος στρατιώτης στον Αρμενικό στρατό. Ιερή πίστη και χρέος στου παππούδες μας. Αφήστε τον εχθρό να νιώσει τη δύναμη του Αρμενικού λιονταριού…

Το έθνος μου είναι ο ήρωας μου, η γη είναι ο ήρωας μου. Μου έδωσαν ζωή και μια ευχή στα Αρμένικα. Έχω πίστη στην καρδιά και η μητέρα προσεύχεται για μένα να με φυλάει ο Σταυρός. Μία δύσκολη μοίρα έτυχε στο Έθνος μου αλλά θα την αλλάξω…

Και αν ο εχθρός ξαναπλησιάσει ορκίζομαι στη ζωή μου ότι θα τον μετατρέψω σε στάχτη».

Οι Φωνές τους Αρτσάχ (Voices of Artsakh). Νέα παιδιά που πολλά από αυτά μεγάλωσαν, γεννήθηκαν, με τους ήρωες του πρώτου πολέμου. Δεν ξεχνάνε την Ιστορία τους, τις παραδόσεις τους, την κληρονομιά τους. Δεν ξεχνούν τους ήρωές τους!